Bir Kalbin Çöküşü

“Bu rüya hissi o kadar güçlü, kafa karışıklığı o kadar derindi ki yaşlı adam şafak sökerken istemsizce kalbini yokladı, yerinde olup olmadığını anlamak istiyordu. Tanrı’ya şükür, parmaklarının altında bir şey hâlâ ritmik bir şekilde atıyordu, ama sanki boşlukta atan hissiz bir kalp gibiydi. Tuhaftı, sanki bedeni kendinden uzaklaşmış gibiydi. Acı çekmiyordu, hiçbir anı işkence çekmiş olan sinirlerini çekiştirmiyordu. Her şey sessiz ve mıhlanmış gibiydi...”

Stefan Zweig, psikolojik gözlem açısından insan ruhunu içten ve yoğun bir şekilde hissettirdiği bu eserinde, zengin ve hayatını eşine ve çocuğuna adamış olan bir aile babasının karşı karşıya kaldığı hayal kırıklığını ve dönüm noktası olarak ele alınabilecek bu dönemden sonraki hayatını, ilişkilerini tekrar tekrar sorgulayışını ele alır.