İnsan Neyle Yaşar?

‘’…Kadın kendisinin olmayan bu çocuklara şefkat gösterip
gözyaşlarına boğulduğunda, onun içinde yaşayan
Tanrı’yı gördüm. İşte o zaman insanın neyle yaşadığını
anladım. Hâl böyle olunca Tanrı’nın bana son dersini
verdiğini ve beni bağışladığını anladım. Ve o anda üçüncü
kez gülümsedim.’’

‘’İvan öyle deliye döndü ki gözlerinden ateş çıkıyordu,
ancak sonra her yer karanlığa gömüldü. İvan kendine
geldiğinde Gavrilo çoktan gitmişti. Ortalık gün gibi aydınlıktı.
Evinin etrafında sanki bir motor çalışıyormuş gibi
bir patırtı kütürtü vardı. İvan dönüp baktığında gördü ki
arkadaki ambar tamamen yanmış, yangın yan ambara
sıçramıştı. Alevlerle birlikte duman ve dumanla karışan
saman parçaları eve doğru gidiyordu…”

– Ah, aferin sana! diye bağırıyordu şef. O kadar çok
toprağın var ki artık!
Lev Tolstoy